بررسی و برداشت از هوشنگ نورائی (ایوب حسین بر)
باومن (۱۹۲۵-۲۰۱۷) یکی از شناخته شده ترین تئوریسین های علوم اجتماعی در نیم قرن اخیر است که در غناسازی و یا آفرینش تئوری های مرتبط به جهانی شدن، مصرف گرائی، جامعه پسامدرن، و بویژه جامعه سیال نقش مهمی بازی کرده است. باومن در گفتگوئی مفصل که در کتاب کم حجمی آمده است در مورد هویت سخن می گوید[۱]. این گفتگو در مورد زندگی باومن نیست اما زندگی او پر از گره گاههایی است که مسئله هویت را طرح می کنند.
ادامه خواندن بحران هویت و نوستالژی در جهان سیال: دیدگاههای زیگمونت باومن ←
ایران: ترامپ ، دموکراسی و اپوزیسیون خارج از کشور
ایوب حسین بر (هوشنگ نورائی)
در میان بخش مهمی از ایرانیان، چه در داخل و چه در خارج، تلاش برای رها شدن از سلطه رژیمی که آنها بدرستی عامل مهم تبهکاری، فساد ، دروغ، نابرابری، سرکوب، ویرانگری و فقر در ایران می بینند با شوق زیادی همراه بوده است. اما چندان عجیب نیست که در شرایط ذوق زدگی و این باور درست یا نادرست که موانع درحال فروریزی است، بسیاری به دام ساده اندیشی بیفتند. در چنگ این زود باوری است که افق دید و نگاه به تجربیات و شواهد محدود می شود. جای تعمق در اهداف و استراتژی را، سطحی نگری و زودباوری و پناه به شعارهای پوپولیستی می گیرد. در شرایط سخت زندگی تسلیم به سرنوشتی که “هر آنچه پیش آید خوش آید” و یا “هرچه بشود از اینکه بدتر نمی شود” هم بیشتر تسهیل می شود.
سیاست هائی که بر مبنای تحلیل های ذات گرایانه، سطحی و عامیانه ادامه خواندن ایران: ترامپ ، دموکراسی و اپوزیسیون خارج از کشور ←
کانال تلگرامی
https://t.me/ayubhusainbor
آدرس ای میل: hnoriee@gmail.com
نویسنده: ایوب حسین بر
سخنان مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی امام جمعه پرنفوذ سنیان زاهدان در مورد “آسیب شناسی” ویروس کرونا به موضوعی جنجال آفرین تبدیل شد. هم از اینجهت که نقش قم را در شیوع کرونا در ایران بمیان کشید و هم از اینجهت که نقش بسیار پرهزینه شیعه سازی دانشگاه جهانی المصطفی (جامعه المصطفی) را ناقض وحدت شیعه و سنی قلمداد کرد. اظهارات مولوی موجب شکاف عمیقتر بین او و مقامات دینی-سیاسی جمهوری اسلامی شد. حال ببینیم او چگونه به آسیب شناسی این آفت بهداشتی-ویروسی پرداخت؟ چرا اظهارات او به چنان جنجالی منجر شد؟ چرا در این شرایط مولوی به این سخنان روی آورد؟ مسیر احتمالی این شکاف چه خواهد بود؟ ادامه خواندن چین و کرونا: مولوی عبدالحمید و جامعه المصطفی ←
Comments on Politics and Religion in the Middle East